Şunu unutmamak gerekir ki, iyi aport etmeyen (vurulan avı bulup getirmeyen) bir köpekle av, yarım kalmış bir avdır. Köpeğinizin av araması ve ferması ne kadar iyi olursa olsun eğer aportu yoksa veya zayıfsa avınızı kaybedebilirsiniz. Veya avı sıkıyorsa elinize kıyma olmuş bir kuş geçtiğinde netice çok da değişik değildir. Bunun için aport eğitimi de diğer bütün eğitimler kadar önemlidir. DEVAMI…
Köpegi ayakustu sevip okşayın önce ,daha sonra diz çökün, köpeği ise yüzü karşı istikamete bakacak şekilde bacaklarının arasında kalacak şekilde oturmasını sağlayın. Sol eliniz ile köpeğin kulağını baş parmağınız ve orta parmağınızın tırnakları ile sıkmaya başlayın.
Köpek bir süre sonra hafifce canı yandığından ağzını açmaya başlar tam o sırada “APORT” deyip diğer elinizde bulunan tahta parçasını köpeğin ağzına vermenizle kulağını cimciklemeyi kesin. Köpek hafif bir şok geçirir böyle birşeyi hiç yaşamamıştır. Muhtemelen şöyle düşünüyordu “kulağımın acısı tahta parçasını tutunca geçiyor” “aport” kelimesi ile de bu bağlantıyı kurmuş oluyordu. DEVAMI…
Kamış oltanın ucuna bağlı bir kanatla başlayacağınız bu eğitim, aslında köpeğiniz için de bir oyun gibi başlayacaktır. İşin bütün sırrı da onu devamlı kovalatarak yormaktır. Böylece kovalamakla kuşu yakalayamıyacağını öğrenecektir. Tabi bunu merada kuşları kovalarken de öğrenmesi mümkündür. Fakat bizim istediğimiz, ava çıkmadan bizim kontrolümüzde fermayı öğrenmesi ve ava çıktığımızda her önüne gelen kuşun peşinde koşmayan bir köpek edinmektir. Köpeğin ferma durması, takip olayının bir neticesidir. DEVAMI…
